De laatste trainingsdag, een heuse hoogtestage in Palau op zo'n 20 minuten rijden met de bus ergens de bergen in. Netjes en verzorgd terrein waar de laatste zweetdruppels geproduceerd werden. De laatste dag is ook wedstrijddag en vandaag werden er veel wedstijdjes gespeeld tot grote vreugde van al die gewonnen hebben en voor de andere ja, verliezen is ook leren waarderen dat de andere ploeg beter is en dat kan enkel als je zelf 100% gegeven hebt.
Strandspelen waren er ook weer bij vandaag, dus iedereen zal genoeg energie verbrand hebben om de rest van de vakantie het iets rustiger aan te doen.
Na een degelijk middagmaal werden de kamers nog eens onder handen genomen, gevolgd door een verdiend half uurtje platte rust. Daarna lieten we de energierijke bende nog even vrij spel in en rond het zwembad alvorens te vertrekken voor onze laatste training, voorzien van vele spel-en wedstrijdvormen. Een geslaagde afsluiter van een geslaagde trainingsstage.
Nog even een verplichte douche voor ons laatste Rosas avondmaal en een vrij uurtje erna. Het feit dat de gasten zelf kwamen vragen om naar de kamer te mogen vertrekken, wees erop dat de stage op zich best wel vermoeiend is geweest voor de youngsters. Toch werd nog even een kleine inspanning gevraagd aan de groep om reeds een groot gedeelte in te pakken, zodat we morgen goed voorbereid de laatste Rosas uurtjes kunnen aanvatten. Lights out en Sweet dreams.
De trainers blikken terug op een geslaagd kamp, was alles perfect, neen. Zijn er verbeteringen mogelijk, ja. Maar in het algemeen genomen zijn de trainers tevreden. Er werd gewerkt, gezweet, geleerd en gelachen. We hopen het voetbal weer een stukje dichter bij gebracht te hebben.
We zijn nog niet terug in Antwerpen en laat ons alle hout vasthouden maar wat men ook zegt van de Vlaamse jeugd, het zijn stuk voor stuk brave jongens, jullie mogen er fier op zijn.
We hebben speciaal geen namen genoemd om begrijpelijke redenen. Iedereen is voor de trainers van evenveel belang en ja er zijn uitschieters maar dan enkel in positieve zin. Namen noemen zou ons te ver brengen en als we er 1 moesten vergeten, we zouden het ons zelf nooit vergeven dus het laatste blog uit Rosas is zoals alle andere over het algemeen van de groep.
Als laatste een woordje over de organisatie van Flowtrack die omzeggens bijna vlekkeloos was.
Over en out ...en misschien tot volgend jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten